ایجاد و طراحی محتوای قابل دسترس چیزی فراتر از انتخاب یک فونت خوانا است. حتی با خانواده‌های فونت‌های در دسترس، افراد با ناتوانی‌های بینایی، شناختی، زبانی و یادگیری کم، ممکن است به دلیل سایر عناصر مانند تغییرات فونت، اندازه، فاصله‌گذاری، و هسته‌سازی برای پردازش متن مشکل داشته باشند. این ماژول به ملاحظات اولیه طراحی نگاه می کند تا محتوای شما را فراگیرتر کند و حتی افراد بیشتری را به دست بیاورد.
تایپ فیس
یکی از عوامل مهمی که می تواند به شدت بر دسترسی به کپی تأثیر بگذارد، نوع تایپ است. انتخاب شما از نوع فونت و استایل می تواند طراحی هر صفحه ای را ایجاد یا خراب کند.
افراد مبتلا به اختلالات خواندن، یادگیری و توجه مانند نارساخوانی و اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) و همچنین افرادی که بینایی ضعیفی دارند، همگی می توانند با استفاده از حروف چاپی در دسترس از آنها بهره مند شوند.
انتخاب حروف متداول سریعترین راه برای ایجاد یک طرح در دسترس، انتخاب یک تایپ فیس رایج است (به عنوان مثال، Arial، Times New Roman، Calibri، Verdana، و بسیاری دیگر).
بسیاری از مطالعات حروف چاپی که افراد دارای معلولیت را آزمایش می‌کنند، نشان می‌دهند که حروف‌نویسی رایج در مقایسه با حروف‌نویسی غیر معمول منجر به سرعت خواندن سریع‌تر و سطح درک عمیق‌تر می‌شود. در حالی که این حروف متداول ذاتاً در دسترس‌تر از سایر حروف چاپی نیستند، برخی از افراد دارای معلولیت زمان آسان‌تری برای خواندن آنها دارند، زیرا تجربه زیادی در کار با (یا اطراف) این حروف چاپی داشته‌اند.
علاوه بر انتخاب یک تایپ فیس معمولی، حتماً از حروف‌های مزین یا دست‌نویس و همچنین آنهایی که فقط یک حروف در دسترس دارند (مثلاً فقط حروف بزرگ) اجتناب کنید. این تایپ‌فیس‌های تخصصی با طرح‌های شکسته، اشکال عجیب و غریب، یا ویژگی‌های هنری مانند خطوط نازک ممکن است زیبا به نظر برسند، اما خواندن آنها برای برخی از افراد دارای معلولیت بسیار سخت‌تر از حروف‌های معمولی است.
خصوصیات حروف و هسته
تحقیق در مورد اینکه آیا حروف سرف یا sans serif راحت‌تر خوانده می‌شوند بی‌نتیجه است، اما اعداد، حروف یا ترکیب‌های خاص می‌توانند افراد مبتلا به یادگیری مبتنی بر زبان و ناتوانی‌های شناختی را گیج کنند. برای افراد مبتلا به این نوع معلولیت ها، هر حرف و عدد باید به وضوح تعریف شده و دارای ویژگی های منحصر به فرد باشد، بنابراین حروف با اعداد اشتباه گرفته نمی شوند.
متخلفان خوانایی رایج عبارتند از: "I" بزرگ (هند)، حروف کوچک "l" (کاهو)، و عدد "1". به همین ترتیب، جفت حروف مانند b/d، p/q، f/t، i/j، m/w و n/u می‌توانند برای برخی از خوانندگان به چپ به راست یا بالا به پایین برگردند.
خوانایی کپی نیز زمانی کاهش می‌یابد که فاصله حروف یا هسته‌گذاری خیلی تنگ باشد. به کرنینگ مخصوصاً بین جفت حرف مشکل دار r/n توجه ویژه ای داشته باشید. در غیر این صورت، کلماتی مانند "کاموا" می توانند به "یام" یا "استرن" به "ساقه" تغییر کنند و معنای کپی را کاملاً تغییر دهند.
مجموعه‌های متن باز مانند فونت‌های گوگل می‌توانند به شما در انتخاب جامع‌ترین تایپ‌فیس برای طراحی بعدی خود کمک کنند. اگر از محصولات Adobe استفاده می‌کنید، می‌توانید خانواده فونت‌های قابل دسترس از شرکای ریخته‌گری را مستقیماً در طرح‌های خود جاسازی کنید—این شامل فونت‌های انتخابی Google نیز می‌شود.
هنگامی که به دنبال تایپ فیس بعدی خود هستید، به موارد زیر توجه ویژه ای داشته باشید:
- در صورت امکان از فونت های رایج استفاده کنید.
- از استفاده از فونت های پیچیده یا دست نویس و فونت هایی که فقط یک حروف دارند خودداری کنید.
- یک تایپ با ویژگی های منحصر به فرد انتخاب کنید—به حروف بزرگ I، کوچک l و 1 توجه ویژه ای داشته باشید.
- ترکیب حروف خاصی را مرور کنید تا مطمئن شوید که تصویر آینه ای دقیقی از یکدیگر نیستند.
- هسته را بررسی کنید، به خصوص بین جفت حرف r/n.
اندازه فونت و استایل تایپوگرافی
مردم اغلب تصور می کنند که انتخاب یک خانواده فونت در دسترس تمام چیزی است که برای ایجاد محتوای فراگیر وجود دارد، اما در نظر گرفتن اندازه فونت و نحوه استایل بندی متن در یک صفحه نیز مهم است.
به عنوان مثال، افرادی که دارای بینایی کم یا کوررنگ هستند، ممکن است نتوانند بخشی از کپی را اگر خیلی کوچک است بخوانند، با استفاده از AT (مانند زوم مرورگر) برای خواندن کپی. در حالی که سایر کاربران، مانند کسانی که نارساخوانی یا اختلالات خواندن دارند، ممکن است در خواندن متن ایتالیک مشکل داشته باشند. صفحه‌خوان‌ها اغلب روش‌های استایل‌سازی مانند پررنگ و مورب را نادیده می‌گیرند، بنابراین هدف این سبک‌ها به کاربران نابینا یا کم‌بینا منتقل نمی‌شود.
h2 {font-size: 16px;}
h2 {font-size: 1rem;}
از آنجایی که نمی‌توانید نیازهای هر کاربر را پیش‌بینی کنید، هنگام افزودن فونت به محصولات دیجیتال خود، حتماً دستورالعمل‌های زیر را در نظر بگیرید:
- اندازه فونت پایه باید با یک مقدار نسبی (% rem یا em) تعریف شود تا امکان تغییر اندازه آسان فراهم شود.
- برای افزایش خوانایی، تعداد تغییرات حروف مانند رنگ، پررنگ ، ALL CAPS و ایتالیک را محدود کنید. در عوض، از روش هایی برای تأکید بر کلمات در کپی خود استفاده کنید، مانند ستاره، خط تیره یا برجسته کردن یک کلمه.
- در صورت امکان به جای متن روی تصاویر از نشانه گذاری استفاده کنید. صفحه‌خوان‌ها نمی‌توانند متن تعبیه‌شده روی تصاویر را بخوانند (بدون افزودن کد اضافی)، و متن جاسازی‌شده نیز می‌تواند در صورت بزرگ‌نمایی توسط کاربران کم‌بینا، پیکسل شود.
ساختار و طرح
در حالی که تایپ فیس، اندازه فونت و استایل تایپوگرافی برای تایپوگرافی قابل دسترس مهم هستند، ساختار و طرح کپی در یک صفحه می تواند به همان اندازه برای درک کاربر مهم باشد.
چیدمان های پیچیده می تواند مانعی واقعی برای افراد کم بینا، ناتوانی در خواندن و 6.1 میلیون نفر در ایالات متحده با ADHD باشد. این نوع ناتوانی ها به دلیل عدم وجود مسیرهای خطی واضح، سرفصل های از دست رفته و عناصر گروه بندی نشده، حفظ جایگاه و پیروی از جریان کپی را برای افراد دشوارتر می کند.
یکی از جنبه‌های مهم طرح‌های چیدمان قابل دسترسی، متمایز کردن عناصر مهم از یکدیگر و گروه‌بندی عناصر مشابه با یکدیگر است. اگر عناصر خیلی نزدیک باشند، تشخیص اینکه یک عنصر از کجا شروع می شود و به کجا ختم می شود، می تواند دشوار باشد، به خصوص اگر یک ظاهر طراحی مشابه داشته باشند.
در مورد کپی خود به عنوان مجموعه ای از نقاط گلوله جداگانه در یک طرح کلی فکر کنید. این به شما کمک می‌کند تا ساختار کلی صفحه را برنامه‌ریزی کنید و به شما امکان می‌دهد در صورت لزوم از سرفصل‌ها، زیرعنوان‌ها و فهرست‌ها استفاده کنید.
فاصله گذاری
فاصله پاراگراف ها، جمله ها و کلمات نیز مهم است زیرا به خوانندگان کمک می کند تمرکز خود را روی کپی حفظ کنند و به درک بصری کلی صفحه می افزایند. خطوط طولانی کپی می تواند مانعی برای خوانندگان دارای معلولیت باشد، زیرا آنها در حفظ جایگاه خود و پیروی از جریان نسخه مشکل دارند. یک بلوک باریک کپی، ادامه خط بعدی را برای خوانندگان آسان تر می کند.
تراز محتوا
یکی دیگر از ناامیدی برای بسیاری از افراد دارای معلولیت خواندن نسخه موجه است. فاصله ناهموار بین کلمات در کپی موجه می تواند باعث ایجاد "رودخانه های فضا" در صفحه شود و خواندن کپی را دشوار می کند.
توجیه متن همچنین می‌تواند باعث شود که کلمات در کنار هم جمع شوند یا به روش‌های غیرطبیعی کشیده شوند، بنابراین خوانندگان می‌توانند مرزهای کلمات را پیدا کنند.
خوشبختانه، دستورالعمل‌های واضحی در مورد فاصله‌گذاری و ابزارهایی مانند Good Line-Height و محاسبه‌گر نسبت طلایی وجود دارد تا به در دسترس‌تر شدن نسخه ما کمک کند. گنجاندن این دستورالعمل‌ها به افراد مبتلا به اختلالات کمبود توجه، خواندن و ناتوانی‌های مبتنی بر بینایی کمک می‌کند بیشتر بر روی کپی و کمتر روی طرح‌بندی تمرکز کنند.
بهترین روش ها برای ساختار و چیدمان
هنگام بررسی ساختار و چیدمان، مطمئن شوید که:
- از عناصری مانند عنوان، عنوان فرعی، فهرست، اعداد، بلوک‌های نقل قول و سایر گروه‌بندی‌های بصری برای تقسیم صفحه به بخش‌ها استفاده کنید.
- از پاراگراف ها، جملات و فاصله کلمات به وضوح تعریف شده استفاده کنید.
- ستون هایی از کپی بسازید که عرض آنها از 80 کاراکتر بیشتر نباشد (40 کاراکتر برای لوگوگرام ها).
- از تراز بندی پاراگراف های موجه، که «رودخانه هایی از فضا» را در کپی ایجاد می کند، اجتناب کنید.
وسایل تایپوگرافی قابل دسترس
تایپوگرافی قابل دسترس را می توان به انتخاب های طراحی عقل سلیم بر اساس دانش شما از نیازهای کاربران خلاصه کرد. در نظر داشتن این ماژول هنگام طراحی و ساخت محتوای خود، کمک زیادی به شما در برقراری ارتباط واضح با بیشترین تعداد افراد می کند.
درک خود را بررسی کنید
دانش خود را در مورد اندازه گیری دسترسی آزمایش کنید
برای کپی قابل خواندن، همیشه باید از کنتراست بالا بین کپی و پس زمینه استفاده کنم.
چه فونت هایی برای دسترسی بهتر هستند؟