Zmniejsz rozmiar czcionki internetowej

Ilya Grigorik

Jeremy Wagner

Typografia jest podstawą dobrego projektu, budowania marki, czytelności i ułatwień. Czcionki internetowe umożliwiają wszystkie te funkcje i nie tylko: tekst można zaznaczyć, wyszukać, powiększyć i wyświetlić w wysokiej rozdzielczości, co zapewnia spójne i ostre renderowanie niezależnie od rozmiaru i rozdzielczości ekranu. WebFonts są kluczowe dla dobrego projektu, wrażeń użytkownika i wydajności.

Optymalizacja czcionek internetowych jest kluczowym elementem ogólnej strategii skuteczności. Każda czcionka to dodatkowy zasób, a niektóre czcionki mogą blokować renderowanie tekstu. Jednak fakt, że strona korzysta z czcionek internetowych, nie oznacza, że jej renderowanie musi być wolniejsze. Wręcz przeciwnie, zoptymalizowane czcionki w połączeniu z rozsądną strategią dotyczącą ich wczytywania i stosowania na stronie mogą pomóc w zmniejszeniu łącznego rozmiaru strony i skróceniu czasu jej renderowania.

Budowa czcionki internetowej

Czcionka internetowa to zbiór glifów, a każdy z nich to kształt wektorowy opisujący literę lub symbol. W rezultacie rozmiar pliku czcionki zależy od 2 prostych zmiennych: złożoności ścieżek wektorowych poszczególnych znaków i liczby znaków w konkretnej czcionce. Na przykład Open Sans, który jest jedną z najpopularniejszych czcionek internetowych, zawiera 897 glifów, w tym znaków łacińskich, greckich i cyrylicy.

Wybierając czcionkę, weź pod uwagę, które zestawy znaków są obsługiwane. Jeśli musisz zlokalizować zawartość strony na wiele języków, użyj czcionki, która zapewni spójny wygląd i wygodę użytkownikom. Na przykład rodzina czcionek Noto od Google obsługuje wszystkie języki świata. Pamiętaj jednak, że łączny rozmiar Noto ze wszystkimi językami to ponad 1,1 GB w pliku ZIP.

Z tego artykułu dowiesz się, jak zmniejszyć rozmiar dostarczanych czcionek internetowych.

Formaty czcionek internetowych

Obecnie w internecie używane są 2 zalecane formaty kontenera czcionek:

• EOT
• TTF
• WOFF
• WOFF2.

WOFF i WOFF 2.0 są szeroko obsługiwane przez wszystkie nowoczesne przeglądarki.

• Wyświetlaj wariant WOFF 2.0 w nowoczesnych przeglądarkach.
• Jeśli jest to absolutnie konieczne, np. gdy nadal musisz obsługiwać przeglądarkę Internet Explorer 11, wyświetl WOFF jako stronę awaryjnego.
• Możesz też zrezygnować z użycia czcionek internetowych w starszych przeglądarkach i zamiast tego użyć czcionek systemowych. Może to również zwiększyć wydajność na starszych, bardziej ograniczonych urządzeniach.
• Ponieważ formaty WOFF i WOFF 2.0 obsługują wszystkie nowoczesne i starsze przeglądarki, nie trzeba już używać formatów EOT i TTF, ponieważ mogą one wydłużać czas pobierania czcionek internetowych.

Czcionki internetowe i kompresja

Zarówno WOFF, jak i WOFF 2.0 mają wbudowaną kompresję. Kompresja wewnętrzna WOFF 2.0 korzysta z Brotli i zapewnia kompresję lepszą nawet o 30% w porównaniu z WOFF. Więcej informacji znajdziesz w raporcie z oceny WOFF 2.0.

Warto też pamiętać, że niektóre formaty czcionek zawierają dodatkowe metadane, takie jak wskazówki dotyczące czcionek i informacje o kerningu, które mogą nie być potrzebne na niektórych platformach. Pozwala to na dalszą optymalizację rozmiaru pliku. Na przykład Czcionki Google obsługują ponad 30 zoptymalizowanych wersji każdej czcionki i automatycznie wykrywają oraz dostarczają optymalną wersję dla każdej platformy i przeglądarki.

Zdefiniuj rodzinę czcionek za pomocą @font-face

Za pomocą atrybutu @font-face w regułach CSS możesz określić lokalizację określonego zasobu czcionki, jego cechy stylu oraz punkty kodu Unicode, w których ma być używany. Kombinacja takich deklaracji @font-face może służyć do tworzenia „rodziny czcionek”, której przeglądarka używa do oceny, które zasoby czcionek należy pobrać i zastosować na bieżącej stronie.

Rozważ użycie czcionki zmiennej

W przypadku, gdy potrzebujesz wielu wariantów czcionki, czcionki zmienne mogą znacznie zmniejszyć rozmiar pliku. Zamiast wczytywać czcionki pogrubione i zwykłe oraz ich wersje kursywą, możesz wczytać pojedynczy plik zawierający wszystkie informacje. Rozmiary plików czcionek zmiennych będą jednak większe niż pojedynczego wariantu czcionki, ale mniejsze niż kombinacja wielu wariantów. Zamiast jednej dużej czcionki zmiennej lepiej może być najpierw wyświetlić najważniejsze warianty czcionki, a pozostałe pobrać później.

Wszystkie nowoczesne przeglądarki obsługują teraz czcionki zmienne. Więcej informacji znajdziesz w artykule Wprowadzenie do czcionek zmiennych w internecie.

Wybierz odpowiedni format.

Każda deklaracja @font-face zawiera nazwę rodziny czcionek, która działa jako logiczna grupa wielu deklaracji, właściwości czcionki, takich jak styl, grubość i rozciągnięcie, oraz deskryptor src, który określa listę lokalizacji z podziałem na priorytety dla zasobu czcionki.

@font-face {
  font-family: 'Awesome Font';
  font-style: normal;
  font-weight: 400;
  src: local('Awesome Font'),
       url('/fonts/awesome.woff2') format('woff2'),
       /* Only serve WOFF if necessary. Otherwise,
          WOFF 2.0 is fine by itself. */
       url('/fonts/awesome.woff') format('woff');
}

@font-face {
  font-family: 'Awesome Font';
  font-style: italic;
  font-weight: 400;
  src: local('Awesome Font Italic'),
       url('/fonts/awesome-i.woff2') format('woff2'),
       url('/fonts/awesome-i.woff') format('woff');
}

Najpierw zwróć uwagę, że powyższe przykłady definiują jedną rodzinę Awesome Font z 2 stylami (zwykłym i kursywą), z których każdy wskazuje inny zestaw zasobów czcionki. Każdy z nich zawiera listę wariantów zasobu z przypisanymi priorytetami, rozdzielonych przecinkami:src

• Dyrektywa local() umożliwia odwoływanie się do czcionek zainstalowanych lokalnie, ich wczytywanie i używanie. Jeśli użytkownik ma już zainstalowany font w systemie, to rozwiązanie całkowicie omija sieć i jest najszybsze.
• Dyrektywa url() umożliwia wczytywanie zewnętrznych czcionek i może zawierać opcjonalny format() podpowiedź wskazujący format czcionki, do której odwołuje się podany adres URL.

Uwaga: jeśli nie odwołujesz się do jednej z domyślnych czcionek systemowych, rzadko zdarza się, aby użytkownik miał zainstalowaną lokalnie taką czcionkę, zwłaszcza na urządzeniach mobilnych, gdzie nie można „instalować” dodatkowych czcionek. Nawet jeśli zaczniesz od wpisu local(), zawsze musisz podać listę wpisów url() dla tych, które nie zostały pobrane.

Gdy przeglądarka stwierdzi, że potrzebuje czcionki, przejdzie w określonej kolejności przez podawaną listę zasobów i spróbuje załadować odpowiedni zasób. Na przykład:

1. Przeglądarka wykonuje układ strony i określa, które warianty czcionki są potrzebne do wyświetlenia określonego tekstu na stronie. Fonty, które nie są częścią modelu obiektów CSS (CSSOM) strony, nie są pobierane przez przeglądarkę, ponieważ nie są wymagane.
2. W przypadku każdej wymaganej czcionki przeglądarka sprawdza, czy czcionka jest dostępna lokalnie.
3. Jeśli czcionka nie jest dostępna lokalnie, przeglądarka przechodzi przez definicje zewnętrzne:
   • Jeśli jest podany podpowiedź formatu, przeglądarka sprawdza, czy obsługuje ona ten format, zanim rozpocznie pobieranie. Jeśli przeglądarka nie obsługuje podpowiedzi, przechodzi do następnej.
   • Jeśli nie ma wskazówki dotyczącej formatu, przeglądarka pobiera zasób.

Połączenie dyrektyw lokalnych i zewnętrznych z odpowiednimi podpowiedziami formatowania pozwala określić wszystkie dostępne formaty czcionek, a pozostałe kwestie zostawić przeglądarce. Przeglądarka określa, które zasoby są wymagane, i wybiera optymalny format.

Ważna informacja: jeśli dostarczasz więcej formatów niż tylko WOFF 2.0, ważne jest, w jakiej kolejności podajesz te formaty. Przeglądarka wybierze pierwszy obsługiwany format. Jeśli więc chcesz, aby nowsze przeglądarki używały WOFF 2.0, umieść deklarację WOFF 2.0 powyżej WOFF.

Ustawienie podrzędne zakresu Unicode

Oprócz właściwości czcionki, takich jak styl, grubość i rozciąganie, reguła @font-face umożliwia zdefiniowanie zestawu punktów kodu Unicode obsługiwanych przez każdy zasób. Dzięki temu możesz podzielić duży czcionkę Unicode na mniejsze podzbiory (np. łaciński, cyrylica i greka) oraz pobierać tylko te glify, które są potrzebne do renderowania tekstu na danej stronie.

Deskryptor unicode-range umożliwia podanie listy wartości zakresów rozdzielonych przecinkami. Każda z tych wartości może mieć jedną z 3 form:

• Pojedynczy punkt kodowy (np. U+416)
• Zakres przedziału (np. U+400-4ff): wskazuje punkty kodowe początku i końca zakresu.
• Zakres symbolu wieloznacznego (np. U+4??): znaki ? oznaczają dowolną cyfrę szesnastkową.

Możesz na przykład podzielić rodzinę czcionek Awesome Font na podzbiory łacińska i japońska, z których każdą przeglądarka pobiera w miarę potrzeby:

@font-face {
  font-family: 'Awesome Font';
  font-style: normal;
  font-weight: 400;
  src: local('Awesome Font'),
       url('/fonts/awesome-l.woff2') format('woff2');
  /* Latin glyphs */
  unicode-range: U+000-5FF;
}

@font-face {
  font-family: 'Awesome Font';
  font-style: normal;
  font-weight: 400;
  src: local('Awesome Font'),
       url('/fonts/awesome-jp.woff2') format('woff2');
  /* Japanese glyphs */
  unicode-range: U+3000-9FFF, U+ff??;
}

Ważne: użycie podzbioru zakresu Unicode jest szczególnie ważne w przypadku języków azjatyckich, w których liczba glifów jest znacznie większa niż w językach zachodnich, a typowa „pełna” czcionka jest często mierzona w megabajtach zamiast w dziesiątkach kilobajtów.

Korzystanie z podzbiorów zakresów Unicode i oddzielnych plików dla każdego wariantu stylistycznego czcionki pozwala zdefiniować złożoną rodzinę czcionek, która jest szybsza i skuteczniejsza do pobrania. Użytkownicy pobierają tylko te warianty i podzbiory, których potrzebują, i nie muszą pobierać podzbiorów, których nigdy nie zobaczą ani nie użyją na stronie.

Prawie wszystkie przeglądarki obsługują unicode-range. Ze względu na zgodność ze starszymi przeglądarkami może być konieczne użycie „ręcznego ustawiania podrzędnego”. W takim przypadku musisz podać jeden zasób czcionek, który zawiera wszystkie niezbędne podzbiory, a resztę ukryć w przeglądarce. Jeśli na przykład strona zawiera tylko znaki łacińskie, możesz usunąć inne glify i przekazać ten podzbiór jako samodzielny zasób.

1. Określ, które podzbiory są potrzebne:
   • Jeśli przeglądarka obsługuje podzbiór zakresu znaków Unicode, automatycznie wybierze odpowiedni podzbiór. Strona musi tylko zawierać pliki podzbioru i określać odpowiednie zakresy kodów Unicode w regułach @font-face.
   • Jeśli przeglądarka nie obsługuje zakresu znaków Unicode, strona musi ukryć wszystkie niepotrzebne podzbiory. Oznacza to, że deweloper musi określić wymagane podzbiory.
2. Generowanie podzbiorów czcionek:
   • Aby wybrać podzbiór czcionek i je zoptymalizować, użyj narzędzia open source pyftsubset.
   • Niektóre serwery czcionek, takie jak Google Font, będą domyślnie automatycznie tworzyć podzbiory.
   • Niektóre usługi dotyczące czcionek umożliwiają ręczne ustawianie podzbioru za pomocą niestandardowych parametrów zapytań, które można użyć do ręcznego określenia wymaganego podzbioru dla strony. Zapoznaj się z dokumentacją dostawcy czcionek.

Wybór czcionki i synteza

Każda rodzina czcionek może składać się z kilku wariantów stylistycznych (zwykły, pogrubiony, kursywa) oraz z różnych grubości dla każdego stylu. Każdy z nich może zawierać bardzo różne kształty znaków – na przykład inny odstęp, rozmiar lub zupełnie inny kształt.

Powyższy diagram przedstawia rodzinę czcionek, która oferuje 3 różne grubości pogrubienia:

• 400 (zwykły).
• 700 (pogrubienie).
• 900 (bardzo pogrubiona).

Wszystkie inne pośrednie warianty (zaznaczone na szaro) są automatycznie mapowane przez przeglądarkę na najbliższy wariant.

Jeśli podana jest waga, dla której nie ma twarzy, używana jest twarz o zbliżonej wadze. Zasadniczo wagi śmiałka mapują się na twarze z cięższymi wagami, a wagi jaśniaka – na twarze z lżejszymi wagami.

Algorytm dopasowywania czcionek CSS

Podobna logika dotyczy wariantów kursywy. Projektant czcionki decyduje, które warianty zostaną wygenerowane, a Ty decydujesz, których wariantów użyjesz na stronie. Każdy wariant to osobne pobieranie, dlatego warto ograniczyć liczbę wariantów. Możesz na przykład zdefiniować 2 grube warianty rodziny czcionek Awesome Font:

@font-face {
  font-family: 'Awesome Font';
  font-style: normal;
  font-weight: 400;
  src: local('Awesome Font'),
       url('/fonts/awesome-l.woff2') format('woff2');
  /* Latin glyphs */
  unicode-range: U+000-5FF;
}

@font-face {
  font-family: 'Awesome Font';
  font-style: normal;
  font-weight: 700;
  src: local('Awesome Font'),
       url('/fonts/awesome-l-700.woff2') format('woff2');
  /* Latin glyphs */
  unicode-range: U+000-5FF;
}

W tym przykładzie deklarujemy rodzinę czcionek Awesome Font, która składa się z 2 zasobów obejmujących ten sam zestaw znaków łacińskich (U+000-5FF), ale oferujących 2 różne „grubości”: normalną (400) i pogrubioną (700). Co się jednak stanie, jeśli jedna z reguł CSS określa inną grubość czcionki lub ustawia właściwość font-style na italic?

• Jeśli nie można znaleźć dopasowania do czcionki, przeglądarka zastąpi ją czcionką najbardziej zbliżoną.
• Jeśli nie zostanie znalezione żadne dopasowanie stylistyczne (np. w przykładzie powyżej nie zostały zadeklarowane żadne kursywy), przeglądarka wygeneruje własny wariant czcionki.

Ostrzeżenie: syntetyczne podejście może nie być odpowiednie w przypadku pism takich jak cyrylica, w których kursywa ma bardzo odmienny kształt. Aby zachować wierność w przypadku tych skryptów, użyj czcionki kursywy.

Powyższy przykład pokazuje różnicę między rzeczywistym a zsyntetyzowanym wynikiem czcionki Open Sans. Wszystkie syntetyzowane warianty są generowane na podstawie jednej czcionki o grubości 400. Jak widać, jest to zauważalna różnica w wynikach. Nie podano szczegółów dotyczących generowania wersji pogrubionej i pochyłej. Dlatego wyniki różnią się w zależności od przeglądarki i są silnie zależne od czcionki.

Uwaga: aby uzyskać jak największą spójność i najlepsze efekty wizualne, nie polegaj na syntezie czcionek. Zamiast tego ogranicz liczbę używanych wariantów czcionki i określ ich lokalizacje, aby przeglądarka mogła je pobrać, gdy zostaną użyte na stronie. Możesz też użyć czcionki zmiennej. W niektórych przypadkach syntetyzowany wariant może być odpowiednim rozwiązaniem, ale należy zachować ostrożność podczas korzystania z syntetyzowanych wariantów.

Lista kontrolna optymalizacji rozmiaru czcionki internetowej

• Sprawdź i monitoruj użycie czcionek: nie używaj zbyt wielu czcionek na stronach i minimalizuj liczbę używanych wariantów dla każdego czcionki. Dzięki temu użytkownicy będą mogli korzystać z usługi w sposób bardziej spójny i szybszy.
• W miarę możliwości unikaj starszych formatów: formaty EOT, TTF i WOFF są większe niż WOFF 2.0. Formaty EOT i TTF nie są niezbędne, ale WOFF może być odpowiedni, jeśli potrzebujesz obsługi Internet Explorera 11. Jeśli kierujesz reklamy tylko na nowoczesne przeglądarki, używanie tylko WOFF 2.0 jest najprostszą i najskuteczniejszą opcją.
• Podzbiór zasobów czcionek: wiele czcionek można podzielić na podzbiory lub podzielić na wiele zakresów kodów Unicode, aby dostarczać tylko te znaki, których potrzebuje dana strona. Pozwala to zmniejszyć rozmiar pliku i zwiększyć szybkość pobierania zasobu. Podczas definiowania podzbiorów należy jednak zoptymalizować ich użycie. Na przykład nie pobieraj na każdej stronie różnych, ale nakładających się na siebie zestawów znaków. Dobrą praktyką jest tworzenie podzbioru na podstawie pisma, np. łacińskiego lub cyrylicy.
• Nadaj priorytet local() na liście src: umieszczenie local('Font Name') na pierwszym miejscu na liście src zagwarantuje, że żądania HTTP nie będą wysyłane do czcionek, które są już zainstalowane.
• Aby sprawdzić kompresję tekstu, użyj narzędzia Lighthouse.

Wpływ na największe wyrenderowanie treści (LCP) i skumulowane przesunięcie układu (CLS)

W zależności od zawartości strony węzły tekstowe mogą być uznawane za kandydatów do największego wyrenderowania treści (LCP). Dlatego tak ważne jest, aby czcionki internetowe były jak najmniejsze. Aby użytkownicy mogli jak najszybciej zobaczyć tekst na stronie, postępuj zgodnie z poradami podanymi w tym artykule.

Jeśli obawiasz się, że pomimo Twoich starań związanych z optymalizacją tekst na stronie może być widoczny zbyt długo z powodu dużego zasobu czcionki internetowej, usługa font-display ma kilka ustawień, które mogą pomóc uniknąć niewidocznego tekstu podczas pobierania czcionki. Użycie wartości swap może jednak spowodować znaczne przesunięcia układu, które wpłyną na skumulowane przesunięcie układu (CLS) witryny. Jeśli to możliwe, użyj wartości optional lub fallback.

Jeśli czcionki internetowe są kluczowe dla Twojej marki (a co za tym idzie, dla wrażenia użytkownika), rozważ ich wstępne wczytywanie, aby przeglądarka mogła szybciej je żądać. Może to skrócić okres przełączania, jeśli używasz font-display: swap, lub okres blokowania, jeśli nie używasz font-display.