Bu belgede, WebAuthn'da userVerification'nin ne olduğu ve geçiş anahtarı oluşturma veya kimlik doğrulama sırasında userVerification belirtildiğinde ortaya çıkan tarayıcı davranışları ele alınmaktadır.
WebAuthn'da "kullanıcı doğrulaması" nedir?
Geçiş anahtarları, ortak anahtar kriptografisine dayanır. Geçiş anahtarı oluşturularak bir açık-özel anahtar çifti oluşturulur. Özel anahtar, geçiş anahtarı sağlayıcısı tarafından depolanır ve ortak anahtar, güvenen tarafın (RP) sunucusuna depolanması için döndürülür. Sunucu, eşlenen ortak anahtarı kullanarak aynı geçiş anahtarıyla imzalanan bir imzayı doğrulayarak kullanıcının kimliğini doğrulayabilir. Ortak anahtar kimlik bilgisindeki "kullanıcı mevcut" (UP) işareti, kimlik doğrulama sırasında bir kullanıcının cihazla etkileşime geçtiğini kanıtlar.
Kullanıcı doğrulaması, kimlik doğrulama sırasında yalnızca bir kişinin değil, doğru kişinin bulunduğunu onaylamayı amaçlayan, isteğe bağlı bir güvenlik katmanıdır. Akıllı telefonlarda bunun için genellikle ekran kilidi mekanizması kullanılır. Bu mekanizma biyometri veya PIN ya da şifre olabilir. Kullanıcı doğrulamasının yapılıp yapılmadığı, geçiş anahtarı kaydı ve kimlik doğrulama sırasında kimlik doğrulayıcı verilerinde döndürülen "UV" işaretinde raporlanır.
UP ve UV'nin sunucuda doğrulanması
Kullanıcı varlığı (UP) ve kullanıcı doğrulaması (UV) doğru/yanlış işaretleri, kimlik doğrulayıcı veri alanında sunucuya sinyal olarak gönderilir. Kimlik doğrulama sırasında, kimlik doğrulayıcı veri alanının içeriği, depolanan ortak anahtar kullanılarak imza doğrulanarak doğrulanabilir. İmza geçerli olduğu sürece sunucu, işaretleri orijinal olarak kabul edebilir.
Geçiş anahtarı kaydı ve kimlik doğrulama sırasında sunucu, UP işaretinin true olup olmadığını ve UV işaretinin şarta bağlı olarak true veya false olup olmadığını kontrol etmelidir.
userVerification parametresini belirtme
WebAuthn spesifikasyonuna göre, RP hem kimlik bilgisi oluşturma hem de onaylama sırasında userVerification parametresiyle kullanıcı doğrulaması isteyebilir. 'preferred', 'required' veya 'discouraged' değerlerini kabul eder. Bu değerler sırasıyla şu anlamlara gelir:
'preferred'(varsayılan): Cihaz üzerinde bir kullanıcı doğrulama yöntemi kullanılması tercih edilir ancak bu yöntem kullanılamıyorsa atlanabilir. Yanıt kimlik bilgisi, kullanıcı doğrulaması gerçekleştirildiysetrue, gerçekleştirilmediysefalsedeğerine sahip bir UV işareti içerir.'required': Cihazda mevcut bir kullanıcı doğrulama yönteminin çağrılması gerekir. Mevcut bir kod yoksa istek yerel olarak başarısız olur. Bu, yanıt kimlik bilgisinin her zaman UV işaretçisitrueolarak ayarlanmış şekilde döndürüldüğü anlamına gelir.'discouraged': Kullanıcı doğrulama yöntemi kullanılması önerilmez. Ancak cihaza bağlı olarak kullanıcı doğrulaması yine de yapılabilir ve UV işaretitrueveyafalseiçerebilir.
Geçiş anahtarı oluşturmaya yönelik örnek kod:
const publicKeyCredentialCreationOptions = {
// ...
authenticatorSelection: {
authenticatorAttachment: 'platform',
residentKey: 'required',
requireResidentKey: true,
userVerification: 'preferred'
}
};
const credential = await navigator.credentials.create({
publicKey: publicKeyCredentialCreationOptions
});
Geçiş anahtarı kimlik doğrulaması için örnek kod:
const publicKeyCredentialRequestOptions = {
challenge: /* Omitted challenge data... */,
rpId: 'example.com',
userVerification: 'preferred'
};
const credential = await navigator.credentials.get({
publicKey: publicKeyCredentialRequestOptions
});
userVerification için hangi seçeneği tercih etmelisiniz?
Kullanmanız gereken userVerification değeri, uygulama gereksinimlerinizin yanı sıra kullanıcı deneyimi ihtiyaçlarınıza bağlıdır.
userVerification='preferred' ne zaman kullanılır?
Kullanıcı deneyimine korumaya göre öncelik veriyorsanız userVerification='preferred' seçeneğini kullanın.
Kullanıcı doğrulamasının, korumadan çok daha zahmetli olduğu ortamlar vardır. Örneğin, Touch ID'nin kullanılamadığı macOS'te (cihaz desteklemediği, devre dışı bırakıldığı veya kapaklı modda olduğu için) kullanıcıdan bunun yerine sistem şifresini girmesi istenir. Bu durum, kullanıcının kimlik doğrulamayı tamamen bırakmasına neden olabilir. Sorunları ortadan kaldırmak sizin için daha önemliyse userVerification='preferred' seçeneğini kullanın.
userVerification='preferred' için UV işareti, kullanıcı doğrulaması başarıyla gerçekleştirilmişse true, kullanıcı doğrulaması atlanırsa false olur. Örneğin, Touch ID'nin kullanılamadığı macOS'te kullanıcıdan kullanıcı doğrulamasını atlamak için bir düğmeyi tıklamasını ister ve ortak anahtar kimlik bilgisinde false UV işareti bulunur.
UV işareti, risk analizinizde bir sinyal olabilir. Oturum açma denemesi diğer faktörler nedeniyle riskli görünüyorsa kullanıcı doğrulaması yapılmadıysa kullanıcıya ek oturum açma sorguları sunabilirsiniz.
userVerification='required' ne zaman kullanılır?
Hem UP hem de UV'nin kesinlikle gerekli olduğunu düşünüyorsanız userVerification='required' kullanın.
Bu seçeneğin dezavantajı, kullanıcının oturum açarken daha fazla sorun yaşama olasılığıdır. Örneğin, Touch ID'nin kullanılamadığı macOS'te kullanıcıdan sistem şifresini girmesi istenir.
userVerification='required' ile cihazda kullanıcı doğrulamasının yapıldığından emin olabilirsiniz. Sunucunun UV işaretinin true olduğunu doğruladığından emin olun.
Sonuç
Şifre anahtarına dayalı taraflar, kullanıcı doğrulamasından yararlanarak cihaz sahibinin oturum açma olasılığını ölçebilir. Yedek oturum açma mekanizmasının kullanıcı akışını ne kadar etkilediğine bağlı olarak kullanıcı doğrulamasını zorunlu kılmak veya isteğe bağlı hale getirmek onların tercihine bağlıdır. Sunucunun, geçiş anahtarı kullanıcı kimlik doğrulaması için UP işaretini ve UV işaretini kontrol ettiğinden emin olun.