مقدمه ای بر معناشناسی و فناوری کمکی
دیده‌اید که چگونه می‌توانید با پرداختن به استفاده از صفحه‌کلید، یک سایت را برای کاربرانی که نمی‌توانند از ماوس یا دستگاه اشاره‌گر استفاده کنند - چه به دلیل نقص فیزیکی، یک مشکل فناوری یا ترجیحات شخصی - در دسترس قرار دهید. در حالی که نیاز به کمی دقت و تفکر دارد، اگر از ابتدا برای آن برنامه ریزی کنید، کار زیادی نیست. هنگامی که آن کار اساسی انجام شد، مسیری طولانی را طی می کنید تا به یک سایت کاملاً در دسترس و شیک تر برسید.
در این درس، ما بر روی آن کار می‌سازیم و شما را به فکر سایر عوامل دسترسی می‌اندازیم، مانند نحوه ساخت وب‌سایت‌هایی برای پشتیبانی از کاربرانی مانند Victor Tsaran که نمی‌توانند صفحه را ببینند.
ابتدا، پیش‌زمینه‌ای در مورد فناوری کمکی به دست می‌آوریم، اصطلاحی کلی برای ابزارهایی مانند صفحه‌خوان‌ها که به کاربران مبتلا به اختلالات کمک می‌کنند و می‌توانند آنها را از دسترسی به اطلاعات باز دارند.
در مرحله بعد، برخی از مفاهیم کلی تجربه کاربر را بررسی خواهیم کرد و برای بررسی عمیق‌تر تجربه کاربران فن‌آوری کمکی، بر آنها تکیه می‌کنیم.
در نهایت، خواهیم دید که چگونه می توان از HTML به طور موثر برای ایجاد یک تجربه خوب برای این کاربران استفاده کرد و چگونه با روشی که قبلاً به تمرکز پرداختیم همپوشانی دارد.
تکنولوژی کمکی
فناوری کمکی یک اصطلاح کلی برای دستگاه‌ها، نرم‌افزارها و ابزارهایی است که به هر فرد معلول کمک می‌کند تا یک کار را انجام دهد. در گسترده‌ترین مفهوم، این می‌تواند چیزی با فناوری پایین مانند عصا برای راه رفتن یا ذره‌بین برای مطالعه، یا چیزی با فناوری پیشرفته مانند بازوی روباتیک یا نرم‌افزار تشخیص تصویر در تلفن هوشمند باشد.
فناوری کمکی می‌تواند شامل چیزی به‌عنوان زوم مرورگر یا خاص مانند یک کنترلر بازی طراحی‌شده سفارشی باشد. این می تواند یک دستگاه فیزیکی جداگانه مانند نمایشگر بریل باشد یا به طور کامل در نرم افزارهایی مانند کنترل صوتی پیاده سازی شود. این می تواند مانند برخی از صفحه خوان ها در سیستم عامل داخلی باشد یا می تواند یک افزونه مانند یک برنامه افزودنی کروم باشد.
مرز بین فناوری کمکی و فناوری به طور کلی مبهم است. به هر حال، تمام فناوری برای کمک به افراد در انجام برخی کارها یا کارهای دیگر است. و فناوری‌ها اغلب می‌توانند وارد و خارج از دسته «کمکی» شوند.
به عنوان مثال، یکی از اولین محصولات تجاری ترکیبی گفتار، ماشین حساب نابینایان بود. اکنون ترکیب گفتار در همه جا وجود دارد، از مسیرهای رانندگی گرفته تا دستیاران مجازی. برعکس، فناوری که در ابتدا همه‌منظوره بود، اغلب کاربرد کمکی پیدا می‌کند. به عنوان مثال، افراد کم بینا ممکن است از زوم دوربین گوشی هوشمند خود استفاده کنند تا به یک چیز کوچک در دنیای واقعی بهتر نگاه کنند.
در زمینه توسعه وب، ما باید طیف متنوعی از فناوری ها را در نظر بگیریم. افراد ممکن است با استفاده از یک صفحه‌خوان یا نمایشگر بریل، با ذره‌بین صفحه، از طریق کنترل صوتی، با استفاده از یک دستگاه سوئیچ، یا با نوع دیگری از فناوری کمکی که رابط پیش‌فرض صفحه را برای ایجاد یک رابط خاص‌تر وفق می‌دهد، با وب‌سایت شما تعامل داشته باشند. می توانید استفاده کنید.
بسیاری از این فن‌آوری‌های کمکی برای ایجاد یک تجربه کاربری در دسترس، بر معنایی برنامه‌ریزی شده تکیه می‌کنند، و این چیزی است که بیشتر این درس در مورد آن است. اما قبل از اینکه بتوانیم معنایی بیان شده به صورت برنامه ای را توضیح دهیم، باید کمی در مورد هزینه ها صحبت کنیم.
هزینه ها
هنگامی که از ابزار یا وسیله ای ساخته دست بشر استفاده می کنیم، معمولاً به شکل و طراحی آن نگاه می کنیم تا ایده ای از کار و نحوه عملکرد آن به ما بدهد. مقرون به صرفه هر شیئی است که به کاربر خود فرصت انجام یک عمل را می دهد یا می دهد. هرچه مقرون به صرفه تر طراحی شود، استفاده از آن واضح تر یا شهودی تر است.
یک نمونه کلاسیک کتری یا قوری است. شما به راحتی می توانید تشخیص دهید که باید آن را از دسته بردارید، نه از دهانه، حتی اگر قبلاً قوری ندیده باشید.
این به این دلیل است که قیمت آن مشابه آن چیزی است که در بسیاری از اشیاء دیگر دیده اید - گلدان های آبیاری، پارچ های نوشیدنی، لیوان های قهوه و غیره. احتمالاً می‌توانید گلدان را از دهانه بیرون بیاورید، اما تجربه شما در مورد هزینه‌های مشابه به شما می‌گوید که دسته بهترین گزینه است.
در رابط های کاربر گرافیکی، affordance ها اقداماتی را نشان می دهند که ما می توانیم انجام دهیم، اما می توانند مبهم باشند زیرا هیچ شی فیزیکی برای تعامل وجود ندارد. بنابراین مقرون به صرفه‌های رابط کاربری گرافیکی به‌طور خاص طراحی شده‌اند تا مبهم باشند: دکمه‌ها، چک باکس‌ها و نوارهای پیمایشی برای انتقال استفاده از آنها با کمترین آموزش ممکن است.
به عنوان مثال، ممکن است استفاده از برخی از عناصر فرم رایج (affordances) را مانند این ترجمه کنید:
- دکمه های رادیویی - "من می توانم یکی از این گزینه ها را انتخاب کنم."
- کادر را علامت بزنید - "من می توانم "بله" یا "خیر" را برای این گزینه انتخاب کنم."
- فیلد متن - "من می توانم چیزی را در این قسمت تایپ کنم."
- کشویی - "من می توانم این عنصر را برای نمایش گزینه های خود باز کنم."
شما قادر به نتیجه گیری در مورد این عناصر تنها به این دلیل هستید که می توانید آنها را ببینید . به طور طبیعی، کسی که نمی تواند سرنخ های بصری ارائه شده توسط یک عنصر را ببیند، نمی تواند معنای آن را درک کند یا به طور شهودی ارزش هزینه را درک کند. بنابراین ما باید اطمینان حاصل کنیم که اطلاعات به اندازه کافی انعطاف‌پذیر بیان می‌شوند تا توسط فناوری کمکی که می‌تواند یک رابط جایگزین برای مطابقت با نیازهای کاربر ایجاد کند، قابل دسترسی باشد.
این قرار گرفتن در معرض غیربصری استفاده مقرون به صرفه ، معناشناسی آن نامیده می شود.
صفحه خوان ها
یکی از محبوب‌ترین فناوری‌های کمکی، صفحه‌خوان است، برنامه‌ای که افراد کم بینا را قادر می‌سازد تا با خواندن متن صفحه با صدای بلند با صدای تولید شده از رایانه استفاده کنند. کاربر می تواند با حرکت دادن مکان نما به ناحیه مربوطه با صفحه کلید، آنچه خوانده می شود را کنترل کند.
از ویکتور تساران خواستیم توضیح دهد که به عنوان یک فرد نابینا چگونه با استفاده از یک صفحه خوان داخلی در OS X به نام VoiceOver به وب دسترسی پیدا می کند. این ویدیوی ویکتور با استفاده از VoiceOver را ببینید.
حالا نوبت شماست که از صفحه خوان استفاده کنید. در اینجا صفحه‌ای با ChromeVox Lite وجود دارد، یک صفحه‌خوان کوچک اما کارآمد که با جاوا اسکریپت نوشته شده است. صفحه نمایش به طور هدفمند تار می شود تا تجربه کم دید را شبیه سازی کند و کاربر را مجبور کند کار را با صفحه خوان انجام دهد. البته برای این تمرین باید از مرورگر کروم استفاده کنید.
برای کنترل صفحه خوان می توانید از کنترل پنل پایین صفحه استفاده کنید. این صفحه‌خوان عملکرد بسیار کمی دارد، اما می‌توانید با استفاده از دکمه‌های Previous و Next محتوا را کاوش کنید و با استفاده از دکمه Click روی چیزها کلیک کنید.
سعی کنید از این صفحه با فعال بودن ChromeVox lite استفاده کنید تا حس استفاده از صفحه‌خوان را داشته باشید. به این واقعیت فکر کنید که یک صفحه خوان (یا سایر فناوری های کمکی) در واقع یک تجربه کاربری جایگزین کامل برای کاربر بر اساس معنایی که به صورت برنامه نویسی بیان شده است ایجاد می کند. به جای یک رابط بصری، صفحه خوان یک رابط صوتی ارائه می دهد.
توجه کنید که چگونه صفحه خوان اطلاعاتی در مورد هر عنصر رابط به شما می گوید. باید انتظار داشته باشید که یک خواننده با طراحی خوب تمام یا حداقل بیشتر اطلاعات زیر را در مورد عناصری که با آن مواجه می شود به شما بگوید.
- نقش یا نوع عنصر، اگر مشخص شده باشد (باید باشد).
- نام عنصر، اگر یک نام داشته باشد (باید).
- مقدار عنصر، اگر یک مقدار داشته باشد (ممکن است نباشد).
- وضعیت عنصر، به عنوان مثال، فعال یا غیرفعال بودن آن (در صورت وجود).
صفحه‌خوان می‌تواند این رابط کاربری جایگزین را بسازد زیرا عناصر بومی حاوی فراداده دسترسی داخلی هستند. همانطور که موتور رندر از کد بومی برای ساخت یک رابط بصری استفاده می کند، صفحه خوان از ابرداده در گره های DOM برای ساختن یک نسخه در دسترس استفاده می کند، چیزی شبیه به این.
